Ks. Mariusz Rosik
Duch Święty w działaniu w świetle testamentu św. Pawła (2Tm 1,7)
Abstrakt
Świadomy zbliżającej się śmierci apostoł narodów pisze swój ostatni list z rzymskiego więzienia do Tymoteusza, którego ustanowił biskupem w Efezie. Właśnie dlatego list ten nazywany jest „testamentem św. Pawła”. Autor wskazuje w nim trzy dziedziny działania Ducha Świętego: moc, miłość i poznanie (trzeźwe myślenie). Te trzy obszary chrześcijańskiego życia winny być świadomie rozwijane przez wierzących w Chrystusa. Rozwój ten winien być równomierny, gdyż przeakcentowanie jednej dziedziny kosztem innych może skutkować karykaturalnym rozumieniem postawy wiary.
The Holy Spirit in Action in Light of St. Paul’s Testament (2 Timothy 1:7)
Summary
Aware of his approaching death, the apostle to the Gentiles writes his last letter from a Roman prison to Timothy, whom he had appointed bishop in Ephesus. This is why this letter is called “St. Paul’s Testament.” In it, the author identifies three areas of the Holy Spirit’s action: power, love, and knowledge (wise discretion). These three areas of Christian life should be consciously developed by believers in Christ. This development should be balanced, as overemphasizing one area at the expense of others can result in a caricatured understanding of the attitude of faith.
Biogram autora
Ks. prof. Mariusz Rosik – biblista, wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego.
Studia odbywał na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu (1987-1997), w Pontificio Istituto Biblico w Rzymie (1997-2001), na Hebrew University i w École Biblique et Archéologique Francaise w Jerozolimie (1998-1999). Zajmuje się teologią Nowego Testamentu. Jego zainteresowania oscylują także wokół relacji judaizmu i chrześcijaństwa w czasach narodzin Kościoła. Jest autorem sześćdziesięciu książek i kilkuset artykułów. Jego prace ukazały się w czternastu językach. Prof. Mariusz Rosik – wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego i Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się teologią Nowego Testamentu. Jest członkiem Komisji Nauki Wiary i Zespołu Konsultorów ds. Egzorcyzmów przy Konferencji Episkopatu Polski. Należy do zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Prowadzi stronę
Rev. Prof. Mariusz Rosik – biblical scholar, lecturer at the Pontifical Faculty of Theology. He studied at the Pontifical Faculty of Theology in Wrocław (1987-1997), at the Pontificio Istituto Biblico in Rome (1997-2001), at the Hebrew University, and at the École Biblique et Archéologique Française in Jerusalem (1998-1999). He specializes in New Testament theology. His interests also include the relationship between Judaism and Christianity during the birth of the Church. He is the author of sixty books and several hundred articles. His works have been published in fourteen languages. Prof. Mariusz Rosik – lecturer at the Pontifical Faculty of Theology and the University of Wrocław. He specializes in New Testament theology. He is a member of the Commission for the Doctrine of the Faith and the Team of Consultors for Exorcisms at the Polish Episcopal Conference. He is a member of the board of the Association of Polish Biblical Scholars. He runs the website www.mariuszrosik.pl
Dawid Perlik
Zesłanie Ducha Świętego w homiliach i przemówieniach Josepha Ratzingera
Abstrakt
Joseph Ratzinger w swoich przemówieniach i homiliach wielokrotnie poruszał tajemnicę Zesłania Ducha Świętego, ostatnią z magnalia Dei. Jednocześnie zawsze widział to wydarzenie w perspektywie eklezjalnej jako kluczowe dla rodzącej się wspólnoty naśladowców Jezusa na równi z wydarzeniem Ostatniej wieczerzy. Duch Święty będący duszą Kościoła – zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II – jest żywo obecny w przepowiadanym słowie bawarskiego kardynała. Mówi o Nim jako o Duchu miłości, wolności, ogniu, darze Boga, wichrze, przemianie, sile nowego stworzenia, trwałości, żywotności, jedności… prowadząc do jednoznacznego stwierdzenie budzącego najgłębszą refleksję i pytanie nie tylko o znajomość Ducha Świętego na poziomie teologicznym ale o osobistą relację z Tym, który jest żywym ogniem ponieważ jedynie ten, kto sam płonie może zapalić innych.
The Mystery of Pentecost in Joseph Ratzinger’s Preaching
Summary
In his homilies and addresses, Joseph Ratzinger frequently returned to the mystery of Pentecost, the final magnalia Dei. He consistently viewed this event from an ecclesial perspective, as foundational for the emerging community of Christ’s followers, no less crucial than the Last Supper itself. The Holy Spirit, recognized by the Second Vatican Council as the very soul of the Church, speaks through the Bavarian cardinal’s words with vivid immediacy. He describes the Spirit as love, freedom, fire, God’s gift, wind, transformation, the force of a new creation, endurance, vitality, and unity. These images converge in a striking conclusion: they not only prompt theological reflection on the Spirit but also press the deeper question of personal relationship with the One who is the living fire, for only those who themselves burn with this flame can kindle it in others.
Ks. Dawid Perlik (ur. 1983) – kapłan diecezji bydgoskiej, doktor nauk teologicznych, koordynator Odnowy w Duchu Świętym, katecheta, egzorcysta, wykładowca teologii dogmatycznej w Prymasowskim Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy. W 2021 roku, na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu obronił rozprawę doktorską pt. Extra Ecclesiam nulla salus w interpretacji Josepha Ratzingera. Zainteresowania naukowe: eklezjologia, teologia religii, teologia Josepha Ratzingera.
Rev. Dawid Perlik (born 1983) – priest of the Diocese of Bydgoszcz, doctor of theology, coordinator of Renewal in the Holy Spirit, catechist, exorcist, lecturer in dogmatic theology at the Primate’s Institute of Christian Culture in Bydgoszcz. In 2021, at the Faculty of Theology of Adam Mickiewicz University in Poznań, he defended his doctoral dissertation entitled Extra Ecclesiam nulla salus in the interpretation of Joseph Ratzinger. Research interests: ecclesiology, theology of religion, theology of Joseph Ratzinger.
Ks. Marcin Chrostowski
“Posłałeś swoje tchnienie (Ducha) i zaczęło budować” (Jdt 16,14). Aspekty budującego działania Ducha Bożego w świetle wybranych świadectw starotestamentowych i pozabiblijnych.
Abstrakt
W końcowej pieśni dziękczynnej Judyty (Jdt 16,13–17), pełnej teologicznego bogactwa i literackiego kunsztu, pojawia się niezwykle oryginalne i jednocześnie intrygujące zestawienie biblijnych obrazów stworzenia przez Boże tchnienie (Ducha?).
W wersecie Jdt 16,14 występuje synonimiczny paralelizm, który łączy różne tradycje biblijne poprzez użycie frazy ἀπέστειλας τὸ πνεῦμά σου („posłałeś swego ducha”) – nawiązującej zarówno do hymnu po przejściu przez Morze Czerwone (Wj 15,10), jak i do stworzycielskiego działania Boga opisanego w Ps 103[104],30. Autorka (lub autor) Księgi Judyty przekracza jednak tradycyjne schematy, zestawiając posłanie Ducha Bożego nie z czasownikiem κτίζω („stwarzać”), lecz z rzadkim w kontekście kreacjonistycznym czasownikiem οἰκοδομέω („budować”), który pojawia się w LXX w opisie o stworzeniu jedynie w Rdz 2,22 („i zbudował Pan Bóg kobietę”).
Ten wybór leksykalny nie jest przypadkowy – ukazuje teologiczną głębię działania Boga, który nie tylko stwarza, ale i „buduje” nowe stworzenie, zarówno w wymiarze kosmicznym, jak i duchowym, właśnie przez swego Ducha. W kontekście Księgi Judyty οἰκοδομέω pojawia się poza hymnem wyłącznie w opisie budowy monumentalnego miasta Ekbatana (Jdt 1,2), co sugeruje symboliczne przesunięcie od budowli ludzkiej ku budowaniu Bożemu. Interpretacja ta zyskuje dodatkowy wymiar w świetle myśli Filona z Aleksandrii, który odczytuje akt „budowania” jako proces wewnętrznego kształtowania duszy przez Boga, zasadzającego i budującego w niej cnoty (Leg. All. 1,48).
W wystąpieniu zaprezentowana zostanie egzegetyczna analiza Jdt 16,14 w świetle paralelnych miejsc biblijnych oraz wybranych tekstów judaizmu hellenistycznego, ze szczególnym uwzględnieniem związku między Duchem, Słowem i dziełem stwórczym Boga. Wskazane zostaną także implikacje teologiczne płynące z połączenia kategorii mowy, Ducha i budowania w kontekście duchowego odnowienia, jakie dokonuje się przez interwencję Boga w historii ludu wybranego.
„You sent Your breath (Spirit), and it built them up” (Jdt 16:14). Dimensions of the Spirit’s Building Activity in Light of Selected Old Testament and Extrabiblical Traditions.
Summary
Judith’s final song of thanksgiving (Jdt 16:13–17), rich in theological richness and literary artistry, features a remarkably original and intriguing juxtaposition of biblical images of creation by God’s breath (the Spirit?).
Jdt 16:14 features a synonymous parallelism that connects various biblical traditions through the use of the phrase ἀπέστειλας τὸ πνεῦμά σου (“you sent out your spirit”)—a reference both to the hymn after the crossing of the Red Sea (Ex 15:10) and to God’s creative action described in Ps 103[104]:30. The author (or author) of the Book of Judith, however, transcends traditional conventions by juxtaposing the mission of the Spirit of God not with the verb κτίζω (“to create”), but with the verb οἰκοδομέω (“to build”), a verb rare in a creationist context. It appears in the LXX in the creation account only in Genesis 2:22 (“And the Lord God built a woman”). This lexical choice is not accidental – it reveals the theological depth of God’s action, who not only creates but also “builds” a new creation, both cosmically and spiritually, precisely through his Spirit. In the context of the Book of Judith, οἰκοδομέω appears outside the hymn only in the description of the construction of the monumental city of Ecbatana (Jdt 1:2), suggesting a symbolic shift from human construction to divine construction. This interpretation gains an additional dimension in light of Philo of Alexandria’s thought, which interprets the act of “building” as a process of God’s internal shaping of the soul, planting and building virtues within it (Leg. All. 1:48).
This presentation will present an exegetical analysis of Jdt 16:14 in light of parallel biblical passages and selected texts of Hellenistic Judaism, with particular emphasis on the connection between the Spirit, the Word, and God’s creative work. The theological implications of combining the categories of speech, the Spirit, and building in the context of the spiritual renewal brought about by God’s intervention in the history of the chosen people will also be discussed.
Biogram autora
Ks. Marcin Chrostowski, kapłan diecezji bydgoskiej, doktor nauk teologicznych, pracownik Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Studiował w Tel Aviv University, Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie, Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie oraz w Apostoliki Diakonia w Atenach (kurs greki współczesnej). Zainteresowania naukowe: Septuaginta, księgi historyczno–dydaktyczne Starego Testamentu, szczególnie Księgi Tobiasza i Judyty.
Rev. Marcin Chrostowski, priest of the Diocese of Bydgoszcz, doctor of Theological Sciences, lecturer of the Faculty of Theology at Nicolaus Copernicus University in Toruń. He studied at Tel Aviv University, Studium Biblicum Franciscanum in Jerusalem, Pontifical Biblical Institute in Rome and Apostoliki Diakonia in Athens (course in modern Greek). Fields of research: Septuagint, the historical and didactic books of the Old Testament, especially the Books of Tobit and Judith.
marcinchrostowski@gmail.com, ORCID: 0000-0003-1974-3923
Marek Walkusz CSSp
Być lekkim piórkiem wobec Ducha Świętego w ujęciu Sługi Bożego o. Franciszka Libermanna
Abstrakt
Sługa Boży o. Franciszek Libermann, współzałożyciel Zgromadzenia Ducha Świętego, był mistykiem i teologiem duchowości, który, po nawróceniu z judaizmu, całe swoje życie oddał kierownictwu Ducha Świętego. Jednym z kluczowych obrazów, którym posługiwał się w swoim nauczaniu i pismach, było porównanie człowieka do „lekkiego piórka unoszonego przez wiatr Ducha”. Ta metafora trafnie wyraża jego podejście do życia duchowego – pełnego zaufania, poddania i dyspozycyjności wobec działania Boga.
Bycie „lekkim piórkiem” oznacza dla Libermanna całkowite otwarcie się na prowadzenie Ducha Świętego. Taki człowiek nie opiera się Jego natchnieniom, nie stawia warunków, ale pozwala, aby Bóg kierował jego myślami, decyzjami i działaniami – nawet jeśli prowadzą one w nieoczekiwane lub trudne miejsca. Ducha Świętego pokazuje nam Libermann też jako Ducha nadziei – tego, który przenika ludzkie ograniczenia, leczy serca i buduje nową rzeczywistość.
Being a light feather in the face of the Holy Spirit as seen by the Servant of God, Father Franciszek Libermann
Summary
The Servant of God, Father Franciszek Libermann, co-founder of the Congregation of the Holy Spirit, was a mystic and spiritual theologian who, after his conversion from Judaism, devoted his entire life to the guidance of the Holy Spirit. One of the key images he used in his teachings and writings was comparing a person to a “light feather carried by the wind of the Spirit.” This metaphor aptly expresses his approach to spiritual life—full of trust, submission, and openness to God’s action.
For Libermann, being a “light feather” means being completely open to the guidance of the Holy Spirit. Such a person does not resist His inspirations, does not set conditions, but allows God to guide their thoughts, decisions, and actions—even if they lead to unexpected or difficult places. Libermann also presents the Holy Spirit as the Spirit of hope—the one who penetrates human limitations, heals hearts, and builds a new reality.
Biogram autora
Marek Walkusz ze Zgromadzenia Ducha Świętego, przełożony w domu prowincjalnym w Bydgoszczy i rektor kościoła, doktor nauk teologicznych. W 2005 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawieobronił rozprawę doktorską pt. Życie wspólnotowe w ujęciu Sługi Bożego o. Franciszka Libermanna.Był wykładowcą teologii duchowości w nowicjacie, w Wyższym Seminarium Duchowym Zgromadzenia Ducha Świętego oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (sekcja bydgoska). Zainteresowania naukowe: duchowość duchacka i misyjna. Pracował jako misjonarz w Senegalu i Gwinei.
Father Marek Walkusz of the Congregation of the Holy Spirit, superior of the provincial house in Bydgoszcz and rector of the church, holds a doctorate in theology. In 2005, he defended his doctoral dissertation at the Faculty of Theology of Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw, entitled “Communal Life in the Perspective of the Servant of God, Fr. Franciszek Libermann.” He has lectured in spiritual theology in the novitiate, at the Major Seminary of the Congregation of the Holy Spirit, and at the Faculty of Theology of Adam Mickiewicz University (Bydgoszcz section). His research interests include Spiritual and missionary spirituality. He has served as a missionary in Senegal and Guinea.
Arkadiusz Krasicki CSSp/ rev. Elvis Ražov
Wiatr Ducha Świętego J 3,8 i wiatr nieprzyjaciela Mk 6,48
Abtrakt
Werset Ewangelii wg św. Jana (J 3,8) używa obrazu wiatru, który wieje, dokąd chce, aby opisać działanie Ducha Świętego – niewidzialne, swobodne i wszechobecne w procesie duchowego odrodzenia. Natomiast w Ewangelii wg św. Marka (Mk 6,48) wiatr symbolizuje przeciwności i siłę nieprzyjaciela, kiedy Jezus, widząc umęczonych uczniów, schodzi do nich z góry, aby ich ratować od burzy i opresji.
Wiatr Ducha Świętego (J 3,8) i jego działanie można zrozumieć w kontekście narodzin z Ducha, wiatr jest symbolem wolności, mocy i niewidzialnej obecności Ducha Świętego, który porusza się według własnej woli. Podobnie jak wiatr można usłyszeć, ale nie zobaczyć, tak i działanie Ducha Świętego jest duchowym doświadczeniem, którego nie można w pełni zrozumieć ani zdefiniować. Jezus porównuje odrodzenie duchowe do działania wiatru, podkreślając, że jest to tajemniczy i niezależny proces, który przemienia człowieka, wprowadzając go w nowe życie z Ducha.
Wiatr nieprzyjaciela (Mk 6,48) w Ewangelii wg św. Marka jest wiatrem, który przedstawia siły natury, które stają się wrogiem, ale także przeciwności, burze i «wiatr nieprzyjaciela», czyli wszelkie formy opresji i utrudnień.
Wzmianka o „wietrze nieprzyjaciela” pojawia się w kontekście, gdy Jezus, idąc po morzu, widzi swoich umęczonych uczniów walczących z falami.
Kiedy apostołowie są w środku nocy na wzburzonym morzu, Jezus schodzi do nich, aby ich ratować, co symbolizuje Jego zwycięstwo nad wszelkim złem i burzą, które może dotknąć wierzących.
The wind of the Holy Spirit J 3:8 and the wind of the enemy Mk 6:48
Summary
The Gospel of John (John 3:8) uses the image of the wind, which blows wherever it wills, to describe the work of the Holy Spirit—invisible, free, and omnipresent in the process of spiritual rebirth. Meanwhile, in the Gospel of Mark (Mark 6:48), the wind symbolizes adversity and the power of the enemy when Jesus, seeing the tortured disciples, descends to them from the mountain to rescue them from the storm and oppression.
The wind of the Holy Spirit (John 3:8) and its work can be understood in the context of birth by the Spirit, the wind symbolizes the freedom, power, and invisible presence of the Holy Spirit, who moves according to His own will. Just as the wind can be heard but not seen, so the work of the Holy Spirit is a spiritual experience that cannot be fully understood or defined. Jesus compares spiritual rebirth to the work of the wind, emphasizing that it is a mysterious and independent process that transforms a person, ushering them into new life from the Spirit.
The Wind of the Enemy (Mark 6:48) In the Gospel of John, In Mark, the wind represents the forces of nature that become the enemy, but also adversity, storms, and the “enemy wind,” meaning all forms of oppression and obstacles.
The mention of the “enemy wind” appears in the context when Jesus, walking on the sea, sees his weary disciples struggling against the waves.
When the apostles are on a stormy sea in the middle of the night, Jesus descends to rescue them, symbolizing his victory over all evil and storms that can afflict believers.
Biogram autora
Arkadiusz Krasicki kapłan Zgromadzenia Ducha Świętego. Od 2003 roku przebywajcy w Chorwacji. Pełnił funkcje proboszcza w trzech parafiach. Od 2006-2018 był pierwszym duszpasterzem akademickim na uniwersytecie J.J. Strossmayera w Osijeku. Założył samodzielna studentką organizacje „Duhos“ w której zbierają się studenci i profesorowie uniwersytetu. Znanym jest rekolekcjonistom i prowadzącym biblijne programy na telewizji.
Autor kilku książek i artykułów naukowych. Doktorska teza: Ponowne narodziny z wody i Ducha Świętego (J3,3-5) w Komentarzu o. F. Libermanna i F. Porscha obroniona 2016 na uniwersytecie w Zagrzebiu w Chorwacji. Od 2016 jest zatrudniony jako wykładowca biblijnych przedmiotów na uniwersytecie w Zadarze. Od 2023 roku pracuje jako nadzwyczajny profesor na kilku teologicznych wydziałach. W 2025 roku zdobywał doświadczenie w ramach Erasmus training mobility na Uniwersytecie Duquesne w Pittsburghu w USA. Szczególnie zainteresowania naukowe: Ewangelia wg św. Jana, pnematologia, biblijni tekstowi w schemacie mszy świętej.
Arkadiusz Krasicki is a priest of the Congregation of the Holy Spirit. He has been residing in Croatia since 2003. He has served as pastor in three parishes. From 2006 to 2018, he was the first academic chaplain at the J.J. Strossmayer University in Osijek. He founded the independent student organization “Duhos,” which brings together students and professors from the university. He is well-known among retreat leaders and hosts of biblical television programs. He is the author of several books and scholarly articles. His doctoral thesis, “Rebirth from Water and the Holy Spirit (Jn 3:3-5) in the Commentary of Fr. F. Libermann and F. Porsch, was defended in 2016 at the KBF of University in Zagreb, Croatia. Since 2016, he has been employed as a lecturer in biblical subjects at the University of Zadar. Since 2023, he has worked as an associate professor in several theological faculties. In 2025, he gained experience as part of the Erasmus training mobility biblical program at Duquesne University in Pittsburgh, USA. His research interests include the Gospel of John, pnematology, and biblical texts in the pattern of the Holy Mass.
ORCID: https://orcid.org/0000-0002-6229-5233
Rev. Elvis Ražov
Urodził się 17 stycznia 1970 roku w Zadarze. Ukończył filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Zagrzebiu w 1990 roku. W tym samym roku rozpoczął studia teologiczne w Instytucie Filozofii i Teologii Towarzystwa Jezusowego w Zagrzebiu, które ukończył w 1994 roku, broniąc pracy dyplomowej „Hymn o miłości z Listu św. Pawła do Koryntian 13”. W latach 2001-2004 studiował na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie w USA, gdzie w 2004 roku uzyskał licencjat z teologii dogmatycznej (STL – licencjat z teologii świętej) na podstawie pracy pt. „Logos i duch chrystologii ” w dziele Rogera Haighta. Po powrocie do ojczyzny w 2004 roku rozpoczął studia podyplomowe trzeciego stopnia (doktoranckie) na Katolickim Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Zagrzebiu i do 2012 roku pełnił funkcję proboszcza parafii Jasenica. Od roku akademickiego 2005/2006 wykłada teologię dogmatyczną na Wyższej Szkole Teologicznej i Katechetycznej w Zadarze. Dekretem arcybiskupa Zadaru, ks. dra Želimira Puljića, został mianowany dyrektorem Wyższej Szkoły Teologicznej i Katechetycznej w Zadarze w 2011 roku. Wybrany na stanowisko wykładowcy w 2012 roku. W 2013 roku uzyskał stopień doktora na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Zagrzebiu na temat Symboliczne zbawienie, pośrednictwo obecności Boga i dialektyczna struktura teologii Jezusa w dziele Rogera Haighta. W 2015 roku został wybrany na stanowisko naukowo-dydaktyczne adiunkta w dziedzinie nauk humanistycznych, teologii na Wydziale Nauk Religijnych Uniwersytetu w Zadarze, gdzie w latach 2015-2018 pełnił funkcję kierownika Wydziału. Na tym samym Wydziale wykłada teologię dogmatyczną (Trójca Święta, Sakramenty, Objawienie Chrześcijańskie i Pneumatologia). Tytuł naukowo-dydaktyczny profesora nadzwyczajnego otrzymał w 2024 roku.
He was born on January 17, 1970, in Zadar. He graduated in philosophy from the Faculty of Philosophy of the Society of Jesus in Zagreb in 1990. That same year, he began his theological studies at the Institute of Philosophy and Theology of the Society of Jesus in Zagreb, graduating in 1994 with a thesis on “The Hymn of Love from St. Paul’s Letter to the Corinthians 13.” From 2001 to 2004, he studied at the Catholic University of America in Washington, D.C., USA, where he earned a Licentiate in Dogmatic Theology (STL) in 2004 with a thesis titled “Logos and the Christology of Spirit” in Roger Haight’s Work. After returning to his homeland in 2004, he began his postgraduate studies for a doctorate at the Catholic Faculty of Theology, University of Zagreb, and served as parish priest of Jasenica until 2012. Since the 2005/2006 academic year, he has taught dogmatic theology at the Higher School of Theology and Catechetical Studies in Zadar. By decree of the Archbishop of Zadar, Most Rev. Dr. Želimir Puljić, he was appointed director of the Higher School of Theology and Catechetical Studies in Zadar in 2011. He was elected to the lectureship in 2012. In 2013, he earned his doctorate from the Faculty of Theology, University of Zagreb, on the topic of “Symbolic Salvation, the Mediating Presence of God, and the Dialectical Structure of the Theology of Jesus in the Work of Roger Haight.” In 2015, he was elected to the position of assistant professor in the humanities and theology at the Department of Dogmatic Theology at the Faculty of Religious Studies, University of Zadar, where he served as head of the department from 2015 to 2018. He also teaches dogmatic theology at the same faculty (the Holy Trinity, the Sacraments, Christian Revelation, and Pneumatology). He was awarded the title of associate professor in 2024.
ORCID: Https://orcid.org/0000-0002-8222-765X